Afgelopen vrijdag was het zover. De uitreiking van de diploma’s waarmee iedereen die de opleiding heeft gevolgd een stevige (wetenschappelijke) basis als mindfulnesstrainer heeft. Midden in de corona-periode in een voldoende grote zaal, met mondkapjes op en voldoende ventilatie. Weliswaar zonder de gebruikelijke toeschouwers zoals familie en vrienden maar daardoor zeker niet minder waard. En wat waren we blij dat de uitreiking live was. Er zijn door iedereen presentaties gegeven. Vooral de persiflage in de vorm van een film over mindfulnesstrainingen van drie medestudenten wekte na de middag enorme hilariteit op. Gemiste kansen als acteurs!
De ontwikkeling van iedereen vanaf de start van de opleiding naar nu was zo bijzonder om te horen. De dag vloog voorbij en voor ik het wist zat ik met diploma, bos bloemen en een mooi gedicht weer in de auto onderweg naar huis.
En nu?
Nu wil ik lezen, nog een training volgen, veel cursussen geven, mezelf ontwikkelen, samenwerken …… oh ja bedenk ik me ineens, dat is de toekomst. Ben ik goed genoeg, wachten mensen op mij, kan ik wel …… oh ja dat zijn mijn gedachten. Onzeker, beetje twijfel en misschien wat bang …. ohja dat zijn mijn gevoelens. En in mijn lijf wat gespannen spieren maar hee, dat is er dus nu, in de auto, op de terugweg, op dit moment. Als ik dat opmerk, een keer diep ademhaal en om me heen kijk zie ik in dat ik in het donker rij over de Waalbrug, ik kies voor de rechterbaan, geniet van het uitzicht en haal nog een keer adem. NU geniet ik van het uitzicht en de reis terug naar huis, en de rest? De rest volgt vanzelf, ik ga het zien en meemaken en ervan genieten, hoe het er ook uit gaat zien!
0 reacties